امیر سیاوش مرزبان: موج تازهای در شعر زنجان در راه است/ نواندیشی در شعر آیینی ضروری است
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری استان زنجان، امیر سیاوش مرزبان، شاعر و پژوهشگر ادبی، در نشستی که با عنوان «کارگاه مکتب گمنامی» با نسل جدید شعر زنجان برگزار شد، ضمن ابراز خشنودی از فضای فرهنگی و هنری استان زنجان، بر وجود یک «اتفاق دیگر» در شعر این استان صحه گذاشت.
نسل جدید شعر زنجان؛ جوان و قدرتمند
مرزبان که سابقه آشنایی و مراوده با اساتید قدیمی شعر زنجان از جمله «استاد منزوی» را دارد، نسل جدیدی که در این کارگاه حضور داشتند را «جوان و پر شور» توصیف کرد.
این پژوهشگر، شکلگیری این جریان نوپا را نتیجه تلاشهای نهادهای مختلف فرهنگی استان دانست: «این نسل جدید که هم در شعر زنجان و هم در پژوهش زنجان به همت دکتر ولیئی، استاد و برادر بزرگوارم، در دانشگاههای زنجان و همچنین در حوزه هنری و بقیه نهادهای فرهنگی در حال شکلگیری است، نشاندهنده آن است که اتفاق دیگری در شعر استان قطعاً در حال رخ دادن است.» وی با تمجید از دستاندرکاران این حرکت، این همت بلند را نویدبخش ظهور یک «نسل تازه» در شعر کشور دانست.
نقد کمتوجهی دانشگاهها به ادبیات معاصر
مرزبان در بخش دیگری از سخنان خود به نقد دیرینه جامعه دانشگاهی در خصوص ادبیات معاصر پرداخت.
به عقیده وی، قدمت کمتر از صد سال دانشگاههای آکادمیک در ایران، موجب شده است تا رویکرد اولیه موسسین این نهادها، تمرکز بیشتر بر بزرگان کلاسیک تا دورههای معاصر (چون فردوسی، حافظ، سعدی و…) باشد.
وی با اذعان به اینکه در حال حاضر «یک حرکت نویی درباره ادبیات معاصر در دانشگاهها اتفاق میافتد»، این تلاش را «ناکافی» ارزیابی کرد.
مرزبان تأکید کرد که اهمیت توجه به ادبیات معاصر در دانشگاهها نه تنها برای معرفی این ادبیات به مردم ایران، بلکه برای ارائه «ادبیات آکادمیک و پژوهش قابل ارائه به زبانهای دیگر» و معرفی شعر معاصر ایران به کشورهای دیگر حیاتی است.
ضرورت نوگرایی در شعر آیینی زنجان
شاعر و پژوهشگر ادبی در پایان، به جایگاه شعر آیینی و دینی در استان زنجان پرداخت و این استان را «یکی از پایههای قدرتمند فضای ادبیات دینی» در تاریخ ادبیات ایران دانست.
مرزبان با اشاره به تسلط فضای کلاسیکتر بر شعر آیینی زنجان، خواستار تجربههای نو و ساختارشکن در این حوزه شد: شعر آیینی زنجان بیشتر تحت تاثیر فضای کلاسیکتر است اما تجربههای نو هم خوب است که وارد فضای شعر آیینی بشود، مثل چیزی که در برخی مراکز نوگرا میبینیم.
وی افزود: اگر بچههای شاعر، نه فقط بچههای شعر هیئت، بلکه شاعرانی که دغدغه آیینی دارند، به ترکیب شکل و ساختارگرایی در حوزه ادبیات آیینی بپردازند، اتفاق خجستهای برایشان خواهد افتاد که فضاهای نو را هم تجربه کنند.